انگار قلب سرد زمان گرگرفته است                  خاک از مبان دست جهان در گرفته است

انگار باز آد م از اول هبوط کرد                       انسان شکست از اوج به سفلی سقوط کرد

 دارند می برند شبانه خزانه را                                          خاموش می کنند چراغ زمانه را

دارندمی برند گل یاس خانه را                                         درخاک می نهند دل آشیانه را